Türkiye’nin Yunanistan Büyükelçisi Burak Özügergin, faziletli İskeçe Müftümüz Mustafa Trampa’yı telefonla arayarak tebrik etti. Büyükelçi Burak Özügergin, İskeçe İli’mizin yeni seçilmiş Müftüsü Mustafa Trampa ile yaptığı telefon görüşmesinde kendisine görevinde başarılar diledi.

Hatırlanacağı üzere, Atina Büyükelçisi Burak Özügergin, Ta Nea gazetesinin hafta sonu “Nea Savvatokiriako” ekinde bir makale kaleme aldı.

Büyükelçi Burak Özügergin makalesinde özetle şu ifadeleri kullanıyor:

“Beğensek de beğenmesek de Türk ve Yunan halkının kaderi ayrılmaz bir şekilde bağlantılıdır. Tarih böyle bir kısmet anını tam 100 yıl önce verdi. 9 Eylül 1922’de Türk milleti nihayet on yıllık bir savaş ve toprak işgali döngüsünü sona erdirmeyi başardı.

“Ama neden Türkiye’nin kalbine işgal ordusu gönderdik?”

“Savaşlar, kazansanız da kaybetseniz de travmatik olaylardır. Ulusunuz kaybeden taraftaysa, sonuçlar açıktır – inkar, öfke, ezici bir intikam ve revizyon dürtüsü vb. Bu tür talihsiz durumlarda, nihai kabul ve gerçeğe yeniden yönlendirme, aslında iç huzuru sağlamanın anahtarı olabilir.

Ayrıca – madalyonun genellikle gözden kaçan başka bir yüzü daha var. Kazansanız bile, yas tutmak için birçok nedeniniz var. Evleriniz ve köylerinizle birlikte oğullarınızı, kızlarınızı ve güvenlik duygunuzu kaybettiniz.

Muhtemelen, o çalkantılı dönemi çevreleyen Yunan tweetleri, konuşmaları, sergileri ve diğer anma törenlerine bakılırsa, tarafsız bir gözlemci, işgalin Türkiye’nin suçu olduğunu makul bir şekilde düşünebilirdi.

Yunan ordusu geri çekilirken Batı Anadolu’da yüzlerce kasaba ve köyü yerle bir edenlerin ve şehirlerini yakanların galip Türk silahlı kuvvetlerinin ta kendisi olduğu söyleniyor. Bu mantıklı mı? Hayır. Savaş sonrası Lozan Antlaşması’na göre bile değil.

İşte bu yüzden Antlaşma, Yunanistan’ı, ordunun veya idaresinin savaş hukukuna aykırı eylemlerinin Anadolu’ya verdiği zararı onarmak zorunda bırakmıştır.

Görüyorsun, doğru soruları sormazsanız, büyük ihtimalle doğru cevapları asla bulamayacaksın. Daha da kötüsü, kendi hatalarınız için başkalarını suçlamaya devam edeceksiniz.

Atatürk ile Venizelos’un el sıkışmasının doğru zihniyetin mükemmel bir örneği olduğuna her zaman inanıyorduk. Bu tokalaşmayı, milletler arasındaki bilgece, büyük ve tarihi bir anlayışı yansıtmak için aldık; bunca yıl süren çatışmalardan ve birbirimize verdiğimiz onca acıdan sonra, iki ulus geçmişin ağır yükünü geride bırakıp geleceğe doğru ilerlemek için zor ama gerekli bir karar verdi. Umarım bir hata yapmamışızdır. Ayrıca bize komşu olduğumuzu hatırlatmak için savaşlara, depremlere veya başka felaketlere ihtiyacımız yok.

Yüz yıl önce Türk topraklarında savaş silahları sustu. Tehdit edici gürültüsü bir daha asla duyulmasın.”